Zeldzame wolaap geboren in GaiaZOO

KERKRADE - In de nacht van 26 op 27 februari werd er in GaiaZOO een zeldzame wolaap geboren. In heel Europa leven slechts 40 wolapen in dierentuinen. Het is het tweede jong van moeder Quinda en vader Nieto. De kleine telg houdt zich met poten en grijpstaart stevig vast aan de dikke vacht van moeder.



Wolapen leven in het regenwoud van het Zuid-Amerikaanse Amazonegebied. Ze danken hun naam aan de dichte en warme vacht. Deze beschermt hen tegen zon, regen, kou en insectenbeten. Wolapen leven namelijk 60 meter hoog in de grootste woudreuzen en daar zijn de weersinvloeden soms extreem. De handige grijpstaart is een extra verankeringspunt als wolapen door de bomen klimmen op zoek naar voedsel. Een jonge wolaap kan zijn grijpstaart meteen vanaf de geboorte gebruiken. De eerste dagen houdt het jong zich overigens met handen en voeten aan het buikhaar van moeder vast, maar al snel verhuist de kleine telg naar haar rug. Na een maand of zes maakt een wolaap z’n eerste uitstapjes los van moeder en niet veel later klautert het aapje op eigen kracht hoog door de bomen. Om te voorkomen dat de kleine valt, maakt het jong bij elke beweging gebruik van zijn grijpstaart.
 
Lastige kostganger
In het wild eten wolapen de zaden, bloemen, bladeren, bast, noten en vruchten van wel 225 verschillende soorten bomen en planten. Ook voor insecten en honing zijn ze wel te porren. Omdat ze zo’n gevarieerde menukaart hebben, is het moeilijk om in dierentuinen een goed dieet voor wolapen samen te stellen. Mede daardoor zijn er wereldwijd slechts 15 dierentuinen waar wolapen leven.

Bijzondere geboorte
Verspreid over Europa leven nog geen 40 wolapen. GaiaZOO is er dan ook erg blij mee dat er weer een nieuw familielid ter wereld is gekomen. In 2007 werd alweer de laatste wolaap in de Kerkraadse dierentuin geboren en dat was Quinda, de moeder van het huidige jong.

Zeldzaam
Niet alleen in dierentuinen zijn wolapen zeldzaam. In hun natuurlijk leefgebied worden wolapen namelijk verstoord door houtkap, landbouw en jacht op deze bijzondere apensoort. 

 

Foto: Moeder en jong een paar uur na de geboorte. De navelstreng is nog deels zichtbaar.

NM

27 februari 2014

Persbericht van Pairi Daizi naar aanleiding van het transport van de panda's

Pairi Daiza is verbaast over de reactie over de reacties die in de pers verschenen over de "kost van de escorte" voor de reuzenpanda's. Tijdens de vergaderingen, die gedurende twee weken plaatsvonden met de crisis cel van de federale politie (die heel professioneel, reactief en neutraal was), was nooit blijk van enig bezwaar bij de politieleiding. In tegendeel zelfs. De escorte werd ons snel bevestigd en problemen, omtrent de kostprijs, werden nooit vernoemd. Enige vorm van bescherming lijkt ons dan ook gerechtvaardigd, wegens veiligheidsredenen. Het zal niemand ontgaan zijn dat talrijke mensen de aankomst van de panda's willen bijwonen. 12.000 personen wilden zich inschrijven om in Pairi Daiza aanwezig te zijn. Er was slechts plaats voor 2.000 abonnees waarvan we het emailadres hadden... diegenen die zich niet meer konden inschrijven wensten wel het "parcours" te kennen. Alles is dus mogelijk op het traject: mensen op de weg (wij hebben de media gevraagd info hierover te verspreiden). Voor ons vraagt zelfs het kleinste risico om maatregelen.

Wanneer we het globaler gaan bekijken, zien we dat verschillende andere landen die panda's mochten ontvangen, een politiebegeleiding voor het konvooi kregen, zonder dat dit enige problemen opleverde. De dag stond daarentegen in het teken van algemene vreugde en blijdschap. Het is jammer dat in België gevoelens van onvrede steeds de bovenhand hebben en dat positieve gebeurtenissen steeds tot een polemiek leiden (zeker wanneer er zelfs geen reactie gevraagd wordt aan de voornaamste belanghebbenden; wij).

Zoek het zwarte schaap...

In tussentijd, houden wij ons bezig met onze grote beesten: onze panda's. Indien 4 motards een overdreven kost zouden blijken voor de Staat, dan kan de rekening naar Pairi Daiza opgestuurd worden (die het volledige bedrag van de huisvesting van panda's, in België, op zich neemt).

Hopende hiermee de discussie te beëindigen. Wij wensen geen deel uit te maken van de groep van de eeuwige klagers en bekrompenheid.

NM
22 februari 2014

Valentijnsgeboorte in Planckendael. Babygiraf met hartje op de bil!

© Planckendael / Steffanie Klaassen

Planckendael viert de geboorte van een nieuwe, welkome schoonheid! En het gebeurde op de superromantische dag, 14 februari. Opmerkelijk is dat de schattige, kleine giraf een vlek heeft in de vorm van een hartje op de bil. Deze nieuwe savannebewoner werd geboren in de vroege ochtend. Mama Barbie beviel van een flink jong. Ze is een ervaren moeder en de bevalling verliep soepel. Gemiddeld duurt een giraffenbevalling 4 à 5 uur. 

Een giraffenbevalling

Mama Barbie stond ’s nachts al een tijdje apart omdat haar bevalling er stond aan te komen. Camera’s zorgden voor het oogluikende nachttoezicht, interventie was niet nodig. Alles verliep vlot. De verzorgers waren dan ook dolgelukkig toen ze vrijdagochtend bij hun aankomst mama en baby in de stal zagen staan. Het jonge dier was goed bij mama Barbie aan het drinken. Het kleintje was al helemaal schoon gelikt en stond wiebelig op zijn lange beentjes. Toen bemerkten de verzorgers het mooie hartje op haar rechterbil.

Meisje of jongen?

De babygiraf is waarschijnlijk een meisje en de verzorgers zijn op zoek naar een mooie Afrikaanse naam beginnend met een P. In 2014 krijgen alle dieren geboren in ZOO Antwerpen en Planckendael een P-naam. De manier waarop het diertje plast, geeft ons zekerheid over het geslacht. Het is de vierde baby voor Barbie die op de savanne in Planckendael wordt geboren. De dracht van een giraf duur 14 tot 15 maanden. Mannetjes reiken tot 5,3 meter hoog, vrouwtjes tot 4,3 meter. Het zijn de grootste dieren ter wereld, en toch hebben ze maar zeven nekwervels net als een muis. Ook hun tong is een vermelding waard: 45 cm lang!

Lekker warm

Het weerbericht indachtig, blijft het kleintje voorlopig nog binnen. De gevoelstemperatuur is nog een beetje te koud om het buitenverblijf te laten verkennen. Maar iedereen kan onze mooie aanwinst bewonderen door de ramen van de lodge. Zo krijg je een prachtig zicht in het warme binnenverblijf van de Afrikaanse savanne. Met de komst van deze hartsbaby telt de giraffenkudde nu zeven dieren: Barbie en haar baby, Diamant en haar kleine Obi (geboren juli 2013), Saleye, de kweekman en twee andere kleintjes van Barbie en Diamant: Megara (° juli 2011) en Ndale (° zomer 2012). Saleye is niet de vader van deze baby. Hij of zij is een jong van Baridi, onze vorige kweekstier die vorig jaar samen met zijn zoon Karega naar Turijn vertrok. De kudde giraffen deelt de savanne met impala’s, Kaapse elandantilopen en gierparelhoenen.

Bedreigde soort

Deze giraffen zijn een bedreigde ondersoort en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een 200tal in leven zijn. Planckendael neemt deel aan het Europese kweekprogramma maar steunt ook de giraffen “in situ” (in Niger in dit geval) door geld in te zamelen voor het bouwen van een waterput voor de lokale bevolking. Zo konden ze al € 12 000 schenken aan ASGN (Association pour la Sauvegarde des Girafes du Niger) om waterputten aan te leggen in de dorpsgemeenschap Kouré in Niger. Hierdoor verdwijnt de concurrentie tussen mens en dier voor water en verbetert zowel de sociale als economische situatie van de bevolking. Zo herstellen ze de harmonie tussen mens en dier. 

© Planckendael / Steffanie Klaassen

NM

17 februari 2014

Over de intelligentie van olifanten

Kandula. National Zoo 06/2009. Photo: © Ryan Easley (http://www.elephant.se/database2.php?elephant_id=214)

Olifanten zijn uiterst intelligente dieren waarvan is aangetoond dat ze zelfs oorzaak-gevolgrelaties begrijpen.

Zo maakt vooraanstaand primatoloog en etholoog Frans de Waal in één van zijn boeken melding van een experiment dat hij met eigen ogen mocht aanschouwen. De hoofdrol in deze is weggelegd voor Kandula[1], een jonge olifantenstier in de dierentuin van Washington. Wetenschappers hingen takken met fruit in zijn verblijf maar op zulk een manier dat hij er nét niet aan kon. Wel vond Kandula in zijn verblijf verschillende voorwerpen terug die als werktuigen konden dienen zoals stokken, een vierkante kist en verschillende dikke houten planken.

De stokken liet hij links liggen, wat begrijpelijk is. Een olifant zijn slurf is namelijk niet alleen een ‘grijporgaan’, maar ook een reukorgaan, boordevol zenuwuiteinden, en dan vooral de gevoelige punt of slurfvinger. Het gezichtsvermogen van een olifant is beperkt, maar ruiken kan dit dier als geen ander. Moest Kandula dus een stok hebben opgeraapt met zijn slurf, dan zou deze stok deels de doorgang naar zijn neusgaten hebben belemmerd en dus zijn uitstekende reukzin hebben gehinderd. De olifantenstier koos dan ook voor een ander hulpmiddel, namelijk de vierkante kist. Hij schopte hiertegen, net zo lang tot het perfect onder een tak stond. Kandula ging met zijn voorpoten op de kist staan en klaar was Kees. Nu hij wat hoger stond kon hij met zijn slurf met gemak aan alle lekkernijen.

Maar zo snel waren de onderzoekers niet tevreden. Ze maakten het hem nog wat moeilijker door in een volgende proefopstelling de kist uit het zicht te zetten. Kandula moest zich dus de oplossing voor de geest halen om toch nog het voedsel te kunnen bemachtigen. Voor veel dieren zou dit een probleem zijn, maar niet voor olifanten. Kandula ging gewoon op zoek naar de kist. Haalden de onderzoekers de kist weg, koos Kandula voor de houten planken, legde deze keurig op elkaar, en bemachtigde zo het fruit.

Een ander voorbeeld van de intelligentie van olifanten is het feit dat ze zichzelf herkennen in een spiegel. Happy, een Aziatische olifant in de Bronx Zoo in New York, wreef bijvoorbeeld tijdens een experiment herhaaldelijk over een wit kruis op haar voorhoofd terwijl ze voor de spiegel stond. Ze kon alleen weet hebben van dat kruis door haar spiegelbeeld met haar eigen lichaam in verband te brengen. Enkel mensen, mensapen en dolfijnen zijn hier ook nog toe in staat.

---

[1] Kandula was slechts de tweede Aziatische olifant ter wereld die verwekt was door middel van kunstmatige inseminatie en bracht het aantal olifanten die door deze ingreep het levenslicht zagen op een totaal van vijf.

NM
3 februari 2014

P.S. Deze tekst is een voorpublicatie van het boek dat de auteur over olifanten aan het schrijven is.