Wasberenverblijf GaiaZOO geopend

Met de opening van het wasberenverblijf is de eerste fase van het nieuwbouwproject van GaiaZOO gereed. Tien wasberen dartelen vrolijk rond in hun buitenverblijf.  In de toekomst worden aan dit verblijf nog stinkdieren toegevoegd. Beide zwart-witte roofdieren komen van oorsprong uit Noord-Amerika en leiden sinds enkele decennia een verborgen bestaan in de Nederlandse natuur. In de nieuwe grote Oehoevolière vliegen tevens de eerste inheemse dieren rond: de zwarte ooievaar, de raaf en de oehoe. In een recent verleden werden deze drie vleesetende vogels door de mens uit Nederland verdreven.
Aan de andere kant van het bouwgebied wordt op dit moment nog hard gewerkt aan de realisatie van de WolvenVallei, de ‘VouteVolière’ en het ParkietenParadijs.  

Foto: Hans Janssen

Zwart-witte dieren
Het stinkdier en de wasbeer werden begin vorige eeuw vanuit Noord-Amerika naar Europa gehaald. De één vanwege zijn mooie zwart-wit gestreepte vacht. De ander om voor het plezier op te jagen. Vanuit bontkwekerijen ontsnapte in de loop van de tijd echter wel eens een stinkdier en die bleek in de Nederlandse natuur te kunnen overleven. Momenteel leven er zo’n 30 stinkdieren in het noorden van ons land. Een deel van de wasberen die losgelaten werden voor de jacht, verspreidde zich op natuurlijke wijze vanuit Duitsland naar Nederland. Nu leven er enkele tientallen in ons land.
De wasbeer en het stinkdier zijn dan ook twee ‘vreemde vogels’ (of exoten) in de Nederlandse natuur. Beide roofdieren eten eigenlijk alles wat ze te pakken kunnen krijgen; waaronder eieren en jongen van vogels. Daarom kan hun aanwezigheid grote gevolgen hebben voor de Nederlandse vogels.

Terug in Nederland
Naast de twee ‘vreemde vogels’ in de Nederlandse natuur, wil GaiaZOO ook graag laten zien welke invloed de mens in de vorige eeuw heeft gehad op minder populaire dieren als de oehoe en de raaf. Deze grootste uil en kraaiachtige ter wereld zijn verdwenen omdat mensen hen vergiftigden en verjaagden. Ze vonden het namelijk niet leuk dat deze vleesetende vogels mogelijk op (jong) vee aasden. Door de inzet van verschillende gepassioneerde mensen en natuurorganisaties zijn beide soorten gelukkig weer vaste bewoners van Nederland geworden. De oehoe breidt zijn leefgebied zelfs uit vanuit Zuid-Limburg naar Brabant en de raaf verspreidt zich vanaf de Veluwe naar omringende gebieden.

Ook de zwarte ooievaar zet de laatste jaren weer steeds vaker voet op Nederlandse bodem. Vroeger landde deze neef van de witte ooievaar tijdens zijn trektocht tussen winter- en zomergebieden vaak in de waterrijke gebieden van Nederland om bij te tanken en uit te rusten.

Foto: Hans Janssen

NM

30 april 2014

Zelf kleurrijke papegaaitjes voederen in Planckendael

Planckendael brengt je dichter bij de dieren

© Planckendael / Daniël Rys

In de tropische serre van het continent Azië kan je een groep van zo'n 120  lori's, kleine papegaaitjes, voederen. Het is zelfs de bedoeling dat je de dieren op je hand, je hoofd of je schouder laat zitten en ze zo een potje met nectar voorschotelt. De vogeltjes genieten van deze lekkernij.

© Planckendael

Lori's 
Lori's zijn kleine en kleurrijke papegaaien die opvallen door hun mooi verenkleed. De regenbooglori's, hun naam verklapt het, hebben alle kleuren van de regenboog van felblauw over geel, groen tot rood. De geelkoplori's kleuren geel/groen. Ze zijn een streling voor het oog, maar prikkelen ook je andere zintuigen. Hun roep is fel. Ze zijn nieuwsgierig en vliegen levendig rond. Ze lokken je naar hun volière in de tropische serre waarvan de in- en uitgang voorzien is van een sas zodat de vogels in hun eigen verblijf blijven.

Nectarpotjes 

In deze lorilanding, de bruisende volière van deze grappige vogeltjes, staat een voederautomaat met nectar. Tegen 2 euro per portie krijg je een potje vol. Per dag kunnen er zo'n 800 porties verdeeld worden onder de volledige groep. De vogels krijgen 's ochtends fruit en 's avonds granen, maar deze nectar is hun smakelijk tussendoortje.   

Picassotong 

Lori's hebben een kromme snavel met een speciale tong, een penseeltong, om nectar en stuifmeel te eten. Het puntje is zwart en heeft de vorm van een borsteltje met allemaal kleine haartjes waarmee ze de nectar als het ware uit de bloem lepelen. Let op, door hun speciale voedingsgewoonte is hun stoelgang plat. Je bent gewaarschuwd :-)

In bad 

Lori's nemen dagelijks een bad, in vogeltermen badderen ze graag. Hiervoor hebben ze een waterterras en een poeltje in hun verblijf. Na hun waterbad poetsen ze hun veren. Zo verspreiden ze het vet van hun stuitklier over hun veren en blijft hun verenpak gezond en waterdicht.  

Ontmoetingen met loslopende vogels 

De serre verbergt nog meer gevleugelde schoonheden die je pad kruisen. Prelaatfazanten foerageren door de hele jungle. Reigers en Molonetispreeuwen vliegen rond. Muskaat-, fazant-, zebra- en manenduiven koeren lustig. Verstopt tussen het groen ontwaar je shamalijsters, Japanse nachtegalen en roelroels. De serre is een tropisch oerwoud vol beweging. 

Tip: Laat de lori zelf op je komen zitten, raak hem niet aan en houd hem dan je potje voor. Zo werden de diertjes getraind. 

© Planckendael / Daniël Rys

NM

29 april 2014

DOSSIER: Sea Life Blankenberge - Ingreep van Cracker en recordaantal humboldtpinguïns

Op 15 april vond bij Cracker, de groene zeeschildpad van Sea Life Blankenberge, een ingreep plaats om hem beter in staat te stellen te zwemmen en te duiken.  

Wie is Cracker?

Cracker is afkomstig uit Florida (Amerika) en na een aanvaring met een boot werd hij (of zij, dit is niet helemaal geweten) tijdelijk in gespecialiseerde opvangcentra in Florida opgevangen, waarna Cracker verhuisde naar het Sea Life center te Weymouth (Engeland), dat reeds 4 groene zeeschildpadden in haar collectie had. Door de aanvaring had Cracker een luchtbel onder zijn schild en uit een CT-scan bleek eveneens dat zijn ruggengraat hierdoor ernstig misvormd was geraakt. Cracker kan hierdoor zijn achterste vinnen niet meer gebruiken. 

Eén van de experts van Sea Life Weymouth kijkt waar het gewicht zal bevestigd worden op Crackers schild en bekijkt tevens de nodige vorm van het gewicht.

De andere experte van Weymouth bevestigt het gewichtje met een speciale lijm aan het schild van Cracker.

Drijfprobleem

De luchtbel zorgt eveneens voor een ander groot probleem. De bel zorgt er immers voor dat de zeeschildpad steeds naar boven drijft, waardoor zwemmen en duiken voor Cracker bemoeilijkt wordt. Experts van het Sea Life center te Weymouth (Engeland) ontwikkelden een methode om het drijfprobleem van Cracker op te lossen en daar vond dan ook de eerste ingreep plaats in een langdurig proces om Cracker weer zo optimaal mogelijk te laten zwemmen. Er werden loden gewichten aan zijn schild bevestigd zodanig dat hij niet meer naar boven zou drijven. 

 In oktober 2013 kreeg Sea Life Blankenberge dan de kans om Cracker op te vangen. De ingreep, die voor de eerste keer plaats vond in Weymouth, werd op 15 april herhaald in Blankenberge opdat hij nog beter zou kunnen zwemmen. Hiervoor kwamen twee medewerkers van het Sea Life center te Weymouth naar Blankenberge om de procedure uit te leggen aan de verzorgers en de dierenarts van het maritiem park, zodanig dat zij de procedure in de toekomst ook zelf zouden kunnen uitvoeren. Dit is nodig, aangezien enerzijds de gewichtjes wel eens van het schild van Cracker durven te vallen, en anderzijds omdat Cracker blijft groeien en het gewicht dat aan zijn schild werd bevestigd zo nu en dan verzwaard dient te worden. Trouwens, hoewel deze groene zeeschildpad al de halve wereld heeft rondgereisd, is Cracker wel nog steeds eigendom van de Amerikaanse staat Florida, en dient alles dan ook eerst met hen besproken te worden.

Het gewichtje wordt zorgvuldig met speciale lijm aan het schild van Cracker bevestigd en egaal verspreid met de vingers.

Hoe zag nu 15 april eruit voor Cracker?

Nadat Cracker uit het bassin gehaald werd, smeerde men hem in met vaseline, dit om ervoor te zorgen dat hij niet zou uitdrogen. Hij zou namelijk enkele uren uit het water zijn. Voor de ingreep werd Crackers manier van zwemmen al vele malen geobserveerd, zodat men zo goed mogelijk de exacte plaats van de luchtbel kon bepalen. Aan die kant van de luchtbel werden gewichten aangebracht. Deze gewichten werden voor het aanbrengen aangepast aan de vorm van zijn schild. Per ingreep wordt er telkens een klein gewicht aangehangen omdat dit voor de schildpad toch wel een grote aanpassing is en omdat het makkelijker is er een gewicht extra op te plaatsen dan het eraf te halen. Na het plaatsen van het gewicht moest de speciale lijm nog even drogen, en kon Cracker rond 14:00 uur ’s middags weer in  het Ocean bassin geplaatst worden. De ingreep nam ongeveer vijf uur in beslag.

Het eindresultaat van de ingreep, waarbij het gewichtje enkel nog moet drogen.

Eind goed al goed

Men verwachtte dat het toch enkele dagen tot een week zou duren vooraleer Cracker volledig aangepast zou zijn aan het extra gewicht op zijn schild. Toen men hem echter in het water liet was hier helemaal niets van te merken en leek het alsof hij nooit problemen had gehad met zwemmen. Ingreep geslaagd!

Cracker wordt na de ingreep weer naar zijn vertrouwde plek, het Ocean bassin, gebracht.

Men verwachtte enige aanpassingstijd, maar Cracker ondervond na de ingreep eigenlijk weinig tot geen last van het nieuwe gewichtje.

Een record bij de humboldtpinguïns!

Twee van de zeven pinguïnkuikens die in 2014 uit het ei kropen en die momenteel goed beschermd worden door hun ouders.

Dit jaar werd er bij de humboldtpinguïns van Sea Life Blankenberge een record verbroken: er kwamen maar liefst zeven pinguïns uit het ei gekropen. Momenteel is het geslacht van deze pinguïnkuikens nog niet geweten, aangezien mannetjes en vrouwtjes er bij pinguïns hetzelfde uitzien. DNA-onderzoek zal hier later meer duidelijkheid over verschaffen.

Momenteel groeien de jonge pinguïnkuikens goed en zullen ze weldra hun eerste stappen in het buitenverblijf wagen. Wanneer deze jongen groot genoeg zijn, zullen ze naar een andere dierentuin in Europa verhuizen. Zo zijn de jonge pinguïns van vorig jaar verhuisd naar een dierentuin in Schotland om daar een partner te zoeken om zelf pinguïnkuikens voort te brengen.

Het pinguïnbuitenverblijf, waar weldra de jonge pinguïnkuikens te bewonderen zullen zijn.

Expeditie schildpad

In Sea Life Blankenberge kan je momenteel niet enkel het aquarium, de zeehonden en zeeleeuwen of Cracker, de zeeschildpad, bewonderen. Je kan er namelijk ook een kijkje nemen in een heuse expeditie die zich focust op schildpadden. Naast veel informatie omtrent schildpadden kan je er ook enkele zeldzamere schildpaddensoorten bekijken, waaronder de alligatorschildpad. 
De expeditie loopt nog tot begin 2015.

NM
25 april 2014

(Deze reportage werd gemaakt in samenwerking met ZooTripper, de grootste dierentuinnieuwtjespagina van België en partner van ZOOLogisch)